Herkesin sahip olduğu bir statüsü, bir kariyeri, bir mesleği var. Hayatımızı devam ettirebilmemiz için çalışmamız şart (tabi babadan dededen milyonlar kalmadıysa).
Peki düşündünüz mü bu koşuşturma içerisinde ne kadar özgürüz. Bi sorun kendinize... !
Sorsak hepimiz özgürüz, kimse bize karışamaz, bu hayat bizim...
Şu açıdan bakalım birde:
Patronumuz yada işverenimiz izin vermeden kafamıza göre işe gitmeme gibi bir lüksümüz var mı?
Sabah istediğimiz saatte kalkıp işe gitme gibi bir ihtimal ?
Evliyseniz eşinize ve çocuğunuza olan sorumlulukları yerine getirmeme ihtimaliniz var mı ?
Bu örnekleri çoğaltmak mümkün.
Hepimiz modern dünyanın esirleriyiz aslında ne kadar ahkam kesip esip gürlesekte.
Esaret mi?Benim tanımıma göre esaret: zincirlerimizin uzunluğudur. Zincirimiz ne kadar uzunsa o kadar özgürüz. Zaten nefes alan ve emanet bir vücuda sahip olan bir insan ne kadar özgür olabilir ki? Tüm zincirler ise birine bağlı, onun zincirleri başkasına, onunki de başkasının elinde...
Örneğin çocuğunuzun zinciri sizdeyse, sizinki de ailenizde...
Hepimiz bu kadar esirken ezmeyin birbirinizi !
Kimse kimseden üstün değil !
Zincirlerimizin uzunluğu kadar özgürüz ey İnsanlar... !