Hayata tertemiz beyaz bir defterle başlar her insan. Belkide çocukların masum olma sebebi budur.
Nefes almaya başladığımız andan itibaren başlıyoruz yazmaya. Çocukluğumuzda ne güzel şeyler yazardık defterlerimize. Oyunlarımızı, mahallede top oynadığımız arkadaşlarımızı, bize şeker veren komşu teyzeleri... Zerre kötülük düşünmeden ne güzel yazılar yazmışız.
Büyüdük ve kötülüğü öğrendik, kötü yazmak bir yana bazı sayfalarını karaladık defterimizin ilerde bir gün temiz bir sayfa daha lazım olur diye hiç düşünmeden, defterimiz hiç bitmeyecekmiş gibi.
Düşündümde ben de karaladım bazı sayfalarını, ne silebiliyorum ne yırtıp atabiliyorum.
Hanginizin parası yetiyor yeni bir defter almaya, ne kadar zenginsiniz?
Hanginiz çizgisiz defter kullanıyorsunuz, kaderiniz belli değil mi?
Hayatınızı bir defter olarak düşünün, hergün bir yaprağını kullandığınız bir defter. Hergün sorun kendinize, bugün ne yazdım ben diye. Yazdığın güzellik kadar iyi, karaladığın kadar kötü bir insansın.
Dönüp tekrar okumak isterseniz ve ya geride kalanlara güzel şeyler bırakmak isterseniz, güzel şeyler yazın. Okuyan herkes güzelliği bulsun.
Güzellikler sizinle olsun...